Evensong - 21/01/2024

Locatie: Nieuwe Kerk
Aanvang: 17:00
Aanvullende informatie:
Op 21 januari zingt Choral Voices olv Daniel Rouwkema een Festival of Lessons and Carols for Epiphany. Een feestelijke afwisseling van teksten en carols net als in december, maar nu rond het hoogfeest van Epifanie. Net als voorgaande jaren zingen we deze FLC met een oecumenische dienst van de binnenstadskerken. Voorgangers zijn Evert Jan Veltman en Tirtsa Liefting, organist is Mannes Hofsink. Aanvang om 17.00 uur in de Nieuwe Kerk Groningen.



Epifanie komt van het Griekse woord ‘epifaneia’, letterlijk ‘plotseling verschijnen’ – in het bijzonder het plotseling verschijnen van een godheid. Het hoogfeest van Epifanie gaat dan ook over hoe God in de wereld is verschenen in Christus. Volgens de traditie gebeurt dat in drie Bijbelverhalen: het bezoek van de drie koningen, de doop in de Jordaan en Jezus’ eerste wonder op de bruiloft in Kana. Het zijn drie momenten waarin, als een plotselinge flits van inzicht, blijkt dat dit niet zomaar een mens is, maar het vleesgeworden Woord.

In de Lessons and Carols for Epiphany lezen we allereerst dus de proloog van Johannes, ‘In den beginne was het woord’. Daarna de verhalen uit Lucas en Mattheus waarin engelen aan zowel Maria als Jozef laten weten wie dit kind wel is. ‘The word made flesh,’ een thema waarbij o.a. Rutters 'Josephs Carol' en Willcocks 'Cherry Tree Carol' klinken.

Het tweede thema, ‘The king of the nations’ gaat over Jezus’ koningschap dat het eerst onderkend wordt door de drie wijzen uit het oosten; en vervolgens helaas ook door Herodes, met de kindermoord van Bethlehem tot gevolg. Het koor zingt o.a. Stopfords dieptreurige 'Coventry Carol', en de gemeente sluit aan met de hymne 'Why impious Herod'.

Het derde thema van de viering, ‘Light to the world’, komt tot uiting in de lofzang van Simeon (Lucas 2: 22 e.v.). Hierbij hoort natuurlijk een Nunc Dimittis – want dat is de tekst die Simeon aanheft. We zingen hem in de zetting uit het Collegium Regale van Charles Wood. Maar ook klinkt hier John Gardners springerige 'Tomorrow shall be my dancing day'. In deze traditional, die waarschijnlijk teruggaat tot de 16e eeuw, is Christus zelf aan het woord over zijn leven, dat hij omschrijft als een dans. Een ongebruikelijke metafoor (later nog eens met veel succes gebruikt in het folknummer ‘The King of the Dance’). Maar ook weer niet helemaal onbekend, want is de kerk niet de bruid van Christus? Als ze tenminste ingaat op zijn inspanningen ‘to call my true love to my dance’. Zoals refrein steeds herhaalt: ‘sing, oh my love! This have I done for my true love.’