Evensong - 16/02/2025

Locatie: Nieuwe Kerk
Aanvang: 17:00
Aanvullende informatie:

Voorganger: Alexandra Matz
Koor: Choral Voices
Organist: Mannes Hofsink.

Als introit zingen we Here, O My Lord, op een tekst
van de Schotse presbyterian dominee en dichter
Horatius Bonar.
Percy Whitlock, een veelzijdig componist die net zo
makkelijk voor de kerk schreef als voor het Pavillion
Theatre, de concertzaal van Bournemouth, schreef er
een ingetogen, haast verstilde melodie bij in de
geest van de tekst:
‘Here would I lay aside each earthly load;
Here taste afresh the calm of sin forgiv’n.’

De preces and responses zijn van Philip Moore, een
eigentijds kerkmusicus en componist met een fris,
modern geluid. Hij was als organist en master of music
verbonden aan Canterbury Cathedral en York Minster.

Psalm 7 zingen we in een zetting van Edgar F. Day.

Herbert Whitton Sumsion (1899-1995) begon zijn
muzikale carriere in het koor van Gloucester Cathedral,
waar hij al op zijn zeventiende assistent organist werd
en uiteindelijk organist en koordirigent.
Zijn Magnificat and Nunc dimittis in G majeur schreef
Sumsion in 1942. Een liefelijk en vlot Magnificat,
waarin een hoofdrol is weggelegd voor de lichtere
stemmen van sopraan en tenor.
Zij nemen in beide canticles beurtelings het voortouw.
Dus niet, zoals zo vaak, de mannen in het Nunc en de
vrouwen in het Magnificat. Waarbij de cadans van dat
laatste werk haast uitnodigt om zachtjes mee te wiegen.

Met Te Lucis ante Terminum grijpen we ver terug in de
traditie. Er zijn zelfs mensen die deze hymne
toeschrijven aan kerkvader Ambrosius van Milaan
(4e eeuw n.C.). Zeker is dat zij al sinds de vroege
middeleeuwen iedere avond in de kloosters klinkt bij de
completen. Bij het vallen van de duisternis wordt God
gevraagd om bescherming tegen alles wat een mens,
eenmaal alleen in het donker, soms aanvliegt.
Angsten en zorgen, dromen en verlangens, het komt
allemaal voorbij. In de zetting van Henry Balfour
Gardiner die wij zingen, hoor je die beklemming heel
duidelijk in de tweede stanza.
Waarna we natuurlijk toch weer in majeur eindigen.
Niet voor niets is dit Gardiners bekendste werk:
een echte klassieker van de choral evensong