Evensong - 16/03/2025

Locatie: Nieuwe Kerk
Aanvang: 17:00
Aanvullende informatie:

Een Evensong met Choral Voices o.l.v. Daniël Rouwkema
Voorganger: Sam van Leer
Organist is Mannes Hofsink.

De hymne Jesu dulcis memoria wordt toegeschreven aan
Bernardus van Clairvaux, de stichter van de orde van
de Cisterciënsers. De eerste strofe, die wij
vanavond zingen, klinkt tot op heden in het
avondgebed van de kloosters.
Vertaald naar het Engels (door Edward Caswall, 1849)
zal hij veel mensen bekend voorkomen:
Jesus the very thought of Thee
with sweetness fills my breast
But sweeter far Thy face to see,
and in Thy presence rest.’
De melodie is van de Spaanse Renaissance componist
Tomás Luis de Victoria.

De Preces and responses zijn van de Schotse componist
Peter Nardone; van psalm 119 zingen we de verzen
161-165 in een eigentijdse zetting van Henry G. Ley,
en vervolgens de verzen 169-176 in een zetting van
de achttiende eeuwse John Soaper.

Van Herbert Howells zingen we de hymn 'All my hope
on God is founded'. De tweede hymn van vandaag,
'How sweet the Name of Jesus sounds', is een
traditionele melodie waarover een mooi verhaal te
vertellen is. In 1903 bezocht de Engelse folklorist
en musicoloog Cecil Sharp een bevriende dominee in
Somerset. Toevallig was de tuinman daar aan het werk,
en Sharp hoorde hem een andere traditional,
‘The seeds of love’ zingen. Het was de eerste keer
dat hij een volksliedje zomaar in het wild, buiten de
concertzaal tegenkwam en dat zette hem op het spoor
van zijn levenswerk: het verzamelen van duizenden
volksliedjes in Engeland en later ook de V.S.
Geholpen door zijn vriend zocht hij in landelijke
gemeenschappen de laatste mensen op die de oude
liedjes nog kenden, noteerde en publiceerdeze in een
reeks liedboeken. Vaak met een zelfgeschrevenpiano
begeleiding, want deze muziek moest blijven klinken.
Sharp was een hartstochtelijk pleitbezorger van
volksmuziek en -dans als drager van ‘Englishness’
- een streven waar o.a. Vaughan Williams en Holst
zich aansloten. De tekst komt van de 18e eeuwse
John Newton die vooral beroemd werd met zijn lied
Amazing Grace.

De Ierse componist Charles Wood werd niet in de kerk
geboren, maar wel vlak ernaast: aan de Vicars Hill
op het terrein van de kathedraal van Armagh, waar
zijn vader werkzaam was. Hij bezocht er de
kathedrale koorschool en studeerde vervolgens aan
het Royal College of Music bij Parry en Stanford:
die laatste volgde hij later op als docent (o.a. van
Howells en Vaughan Williams). Aldus gevormd groeide
hij uit tot een van de steunberen van de hedendaagse
Anglicaanse koormuziek. Zijn werk wordt daar nog
veelvuldig uitgevoerd – bekend is met name zijn
'Hail Gladdening Light'. Zijn profane muziek,
waaronder een pianoconcert en acht strijkkwartetten,
is meer op de achtergrond geraakt maar misschien
komt daar wel verandering in wanneer volgend jaar
zijn 100ste sterfjaar wordt herdacht. Vandaag zingen
wij zijn 'Magnificat et Nunc Dimittis' in Es.

Met 'O Saviour of the world' blikken we al vooruit
naar de Goede Week, wanneer deze hymne vaak
gezongen wordt – veelal in het Latijn,
'O Salvator Mundi', Christus redder van de wereld,
met in zijn linkerhand een wereldbol met kruis en
de rechterhand zegenend opgeheven, is een bekend
motief in de schilderkunst (Michelangelo, Titiaan).
In de muziek is de versie van Thomas Tallis’
bekender dan dit werk van de vroeg Victoriaanse
John Bow ; hem kennen we vooral van het vaak
gezongen 'Praise my soul the King of Heaven'.