Evensong - 15/05/2022

Locatie: Nieuwe Kerk
Aanvang: 17:00
Aanvullende informatie:

Op 15 mei zingt Choral Voices olv Daniel Rouwkema weer een choral evensong.
Mannes Hofsink bespeelt het orgel
Voorganger is Tirtsa Liefting.




De introit, Spirit of the living God, is van de hand van dirigent Daniël Rouwkema. De tekst, van naamgenoot Daniel Iverson, ontstond toen deze in 1926 een evangelisatie campagne bijwoonde in Florida. Hij schreef zijn tekst ter plekke op, en de pianist van het evangelisatie team noteerde de eenvoudige melodie. Het lied, direct in gebruik genomen, sloeg enorm aan en is nog steeds heel geliefd. Die oorspronkelijke melodie klinkt nog door in de sopraanpartij van het eerste deel, na een inleiding waarin een dalende lijn klinkt: de Geest daalt langzaam op ons neer. In het tweede deel weeft Rouwkema er als descant er het eeuwenoude ‘Veni Sanctu Spiritu’ doorheen, een gebed om de bezieling van de Heilige Geest.

De Preces and Responses zijn van Herbert Sumsion. Een van de laatste nazaten van het tijdperk van Elgar, werd wel gezegd bij zijn dood in 1995: iemand die o.a. Vaughan Williams, Finzi en Howells tot zijn vrienden rekende. Sumsion zong vanaf zijn negende jaar in het kathedrale koor van Gloucester; op zijn twaalfde leidde hij het kerkkoor in een naburig stadje en het kon dan ook niet anders of hij eindigde als master of music in Gloucester. Er volgde een zestigjarige loopbaan als componist, dirigent en docent.

Als eerste hymn zingen we Rejoyce, the Lord is King. Geen bekende melodie maar wel een een mooie zetting van Händel. Er zijn mensen die menen dat na Händel en Purcell er pas in de twintigste eeuw weer componisten van hetzelfde kaliber opstonden – o.a. Vaughan Williams. Van hem is de tweede hymn, die we aan het einde van de dienst zullen zingen: Come down o Love Divine. Psalm 15 zingen we in een zetting van Samuel Wesley.

Purcell’s Magnificat en Nunc Dimittis in G minor (in het kathedrale repertoire kortweg ‘Purcell in G minor’) wisselt vierstemmige koren af met zesstemmige, waarbij de hogere stemmen steeds afwisselen met de lagere. ‘Our musical Shakespeare’ noemen de Britten Purcell wel, vanwege zijn uitzonderlijke gave om teksten door muziek tot uitdrukking te brengen. De componist die op een steenworp afstand van Westminster Cathedral opgroeide, was zijn hele werkzame leven aan deze kerk verbonden. Hij ligt er ook begraven, in de schaduw van het orgel waarmee hij zich zo uitvoerig heeft beziggehouden. Boven het graf vermeldt een opschrift dat hij is heengegaan naar die ene, gezegende plek waar de muziek nóg beter is.

Hail Gladdening Light is een van de oudste hymnes uit de christelijke traditie (in het grieks: Phos Hilaron), vermoedelijk al uit de tweede eeuw na Christus. Deze lofzang op God als het licht van de wereld, werd gezongen bij het rituele aansteken van de lampen aan het begin van de avond, wanneer de gemeente bijeenkwam voor het avondgebed. Al in teksten uit de derde eeuw wordt de hymne ‘zeer oud’ genoemd, en sedertdien is zij in vele talen in de verschillende kerken van Oost en West blijven klinken: van het Armeens tot het Koreaans en zelfs Arabisch. In Engeland was John Keble de eerste die haar vertaalde in de drie fraaie stanza’s. Charles Wood maakte er een uitbundig dubbelkorig anthem van.